Michał Józef Massalski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Michał Józef Massalski
Ilustracja
Michał Józef Massalski, portret Szymona Czechowicza
Herb
Massalski Książę III
Rodzina

Massalscy herbu własnego

Data urodzenia

przed 1700

Data śmierci

1768

Ojciec

Jan Massalski

Matka

Anna Wołłowicz

Żona

Franciszka Ogińska

Dzieci

Kazimierz Massalski
Józef Adrian Massalski
Jan Massalski
Ignacy Jakub Massalski
Katarzyna Massalska

Odznaczenia
Order Orła Białego Order Świętego Stanisława (Rzeczpospolita Obojga Narodów)

Michał Józef Massalski herbu Massalski Książę III (ur. przed 1700 rokiem, zm. w 1768 roku) – hetman wielki litewski od 1762 roku, pisarz wielki litewski od 1726, wojewoda mścisławski od 1737 roku, kasztelan trocki od 1742 roku, kasztelan wileński i hetman polny litewski od 1744 roku, marszałek Trybunału Wielkiego Księstwa Litewskiego w 1741 roku, marszałek sejmu konwokacyjnego 1733 roku w Warszawie, ciwun tędziagolski w 1717 roku, starosta berżnicki, radoszkowicki i grodzieński, pułkownik powiatu grodzieńskiego w 1733 roku.

Praprawnuk Andrzeja Massalskiego.

Poseł grodzieński na sejm 1718 roku. Poseł wołkowyski na sejm 1720 roku. Poseł grodzieński na sejm 1724, 1732 i przerwany sejm 1733 roku. Był posłem na sejm 1729 roku z powiatu grodzieńskiego[1]. Był posłem na sejm 1730 roku z powiatu starodubowskiego[2]. Poseł grodzieński na sejm konwokacyjny 1733 roku. Był członkiem konfederacji generalnej zawiązanej 27 kwietnia 1733 roku na sejmie konwokacyjnym[3]. W czasie konwokacji w 1733 był jednym z przywódców obozu popierającego elekcję Stanisława Leszczyńskiego. Jako deputat z i poseł na sejm elekcyjny z powiatu grodzieńskiego podpisał pacta conventa Stanisława Leszczyńskiego w 1733 roku[4]. W 1733 roku podpisał jego elekcję[5]. Członek konfederacji generalnej Wielkiego Księstwa Litewskiego w 1734 roku[6]. W obronie Stanisława Leszczyńskiego walczył w konfederacji dzikowskiej. Wiosną 1735 roku objął komendę nad cofającą się armią Wielkiego Księstwa Litewskiego i wyprowadził ją do Warmii. Wrócił do kraju, pogodził się z Augustem III Sasem i podpisał konstytucje sejmu pacyfikacyjnego. Deputat grodzieński na Trybunał Litewski w 1741 roku.

Później przeszedł do stronnictwa Czartoryskich popierając ich projekt reform. W czasie bezkrólewia 1764 roku za 40 tys. rubli wpuścił bez protestu wojska rosyjskie do kraju[7]. W 1764 zawiązał w Wielkim Księstwie Litewskim konfederację generalną, która z pomocą wkraczających wojsk rosyjskich przeprowadziła wybór Stanisława Augusta Poniatowskigo na króla Polski. Później zerwał z Czartoryskimi, a będąc wrogo nastawionym do nowego monarchy szukał poparcia Katarzyny II.

W 1742 odznaczony Orderem Orła Białego, był kawalerem Orderu Świętego Stanisława[8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Teka Gabriela Junoszy Podoskiego, t. III, Poznań 1856, s. 304.
  2. Teka Gabryela Junoszy Podoskiego, t. IV, Poznań 1856, s. 15.
  3. Konfederacya generalna omnium ordinum Regni et Magni Ducatus Lithuaniae na konwokacyi generalney Warszawskiej uchwalona [...] 27 (słow. [...] kwietnia [...] 1733, s. 36.
  4. Porządek na Seymie Walnym elekcyi między Warszawą a Wolą dnia 25 Sierpnia roku Pańskiego 1733 postanowiony, s. 49.
  5. Jerzy Dunin-Borkowski i Mieczysław Dunin-Wąsowicz, Elektorowie królów Władysława IV., Michała Korybuta, Stanisława Leszczyńskiego i spis stronników Augusta III. Lwów 1910, s. 131.
  6. Feliksas Sliesoriūnas, The General Confederation of the Grand Duchy of Lithuania (1734–1736), w: Lithuanian Historical Studies, Volume 8 (2003): Issue 1 (Nov 2003), s. 68.
  7. biogram z XX tomu Polskiego Słownika Biograficznego autorstwa Zofii Zielińskiej
  8. Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008, s. 172.